Ben doğalı 39 yıl 6 ay 14 gün olmuş. Bunca zaman boyunca anneme bir kez sormamışım ben nasıl dogdum diye, ben doğuruken ilk aklıma gelen bu oldu. Annem anlattı. Sadece beni değil 5 doğumunu ve 1 düşüğünün hikayesini.
Bizden uzak, tanımadığımız kişilerin içi acı, keder dolu hikayelerinde aldığımız romantik tad oktu annemi dinlerken.. bildigin acıyı dinledim, katıksız saf acıyı.. kendi kedien yapılmış 3 dogum, ebe yetişememiş, ebe ile yapılan 2 doğum, ebe doğurtup gitmiş.. yanında yönünde bir tane bakıcı olmadan, lohusalık nedir bilmeden, tarlaya çalışmaya giden kayıvalideyi, görümceleri memmun etmek çabası ile veya da zorunlulugu ile daha doğumun 2-3. gününde başlayan ev işleri telaşı ile..
şimdi geçmiş gelip önümüzde diz çökse ve bin kereler özür dilese annemden affetse annem ne değişir... koynunda yeni bebegi ile 17 yaşında herşeyi bilmek zorunda olan annem geçmişi affetse ne yazar..
bolluk bereket içnde yaşayan bizlerin hiç şikayet etme hakkımız yok..ancak annelerimizi daha iyi anlamadığımız için af dileyebiliriz.. annem affet.. onca zorlukla beni dogurdugun buyuttugun ve hepsinden önemlisi bir annenin yavrusunu nasıl sevdigini şimdi daha iyi biliyorum...beni bunca severken benim özgürlüğümü engellemedigin, gitmeme izin verdigin için..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder