Bazen aşk sandığımız şey aşka giden yolda bize eşlik eden ateş böcekleridir.... ben ateşböceği gördüm..


...bir karanlıgın içinde yol alıyorum.. yolumun ucunu goremiyorum.. her kucuk ısıga bir aydınlık umuduyla bakıyorum.. benim yolum.. benim aydınlıgım yoluyla. ısıklarla dost oldum ama hangisinin gerşek ısık oldugunu da anlayamayacak kadar deneyimsizce yürüyorum. yolum uzun mu kısa mı onu da bilmiyorum. uzun bir yol olmalı mı emin değilim. göcebe yaşadığım dünyadqa evsizliğim yurtsuzlugum her ısığın söndüğü an bir tokat gibi yeniden çarpıyor suratıma. ait degilim hicbireye ve hicbiryere.. hatta hicbir zaman ait değilim ki bir türlü zamanın dileklerine boyun egmiyorum. ayrıksı kalıyorum.. dışlanıyorum.. ya da yok sayılıyorum. yürüken kac kisinin beni onemsedigini bilmiyorum. bilmeye de gerek duymuyorum.. dunya uzerindeki varlıgım onemli mi ben onemli ve degerli miyim onu da bilmiyorum. dokundugum herseyi guzelleştiriyorum sarıldığım herkesi uzaklaştırıyorum. 36 yasındayım. hayat hala beni hizaya sokamıyor. o hazır ol dedikçe ben rahata kacıyorum. neye hazır olmam gerektiğini hic cozemiyorum. hayatın hicbir bilmecesini çözemiyorum.bilmecelerden oyunlardan nefret ediyorum. yapabildigim tek şey insanları oldugu gibi kabul etmek.. ama beni kimse kabul etmiyor..kimse Mevlana'yı bilmiyor.. duymuyor.o cagriyi duyamıyorlar ve gunluk kaygıların içinde yol almaya yol bulmaya calisiyorlar..ya gorundugun gibi ol diyor.. ya da oldugun gibi gorun.. her yıl binlerse insan Seb-i Aruza katılıyor da.. bu iyi insanlar nerede... benim yolumu aydınlatacak bu yüzyılın insanı nerede. Şems neredesin..kayboluyorum Şems.. sen gec kaldıkca ben yitiyorum.her gelene sen diye bakmaktan.. her geleni sen diye sanıp bir kez daha dizlerimin ustune yere cokmekten yoruldum Şems.. Nasıl ki Mevlana'ya gelip dost oldun.. bana da gel dost ol Sems..Ruh ikizim ol.. seninle tamamlanayım.. gel bana gel ve gitmeyecek gibi kal Şems..